4 ημέρες στο Rock Werchter 2024
4 – 7 Ιουλίου 2024. Στην καρδιά του φετινού καλοκαιριού, το Rockrooster είχε την τύχη να βρεθεί στο Rock Werchter, σε ένα απ’ τα μεγαλύτερα φεστιβάλ τις Ευρώπης και να σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.
Περίπου 12χμ από την όμορφη πόλη Leuven, μία αχανής υπαίθρια έκταση φιλοξενεί το σημαντικότερο rock γεγονός του Βελγίου, ένα γεγονός που το ερχόμενο καλοκαίρι πρόκειται να γιορτάσει τα 50 του χρόνια.
Ο λόγος φυσικά για το Rock Werchter, μία 4ήμερη γιορτή της μουσικής η οποία αποτελεί πόλο έλξης για μουσικόφιλους αλλά και καλλιτέχνες από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Του λόγου το αληθές, αποδεικνύεται πρωτίστως από το line up που ως headliners περιλάμβανε τους Lenny Kravitz, Maneskin, Dua Lipa και Foo Fighters, καθώς και ονόματα που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν headliners όπως θα δείτε και στην εικόνα στο τέλος του κειμένου.
Δεν θα σταθούμε όμως τόσο στα ονόματα, όσο και στο μέγεθος και στα επίπεδα οργάνωσης ενός event αυτού του βεληνεκούς.
Με τον ημερήσιο αριθμό παρευρισκόμενων να ξεπερνά τις 80.000 και τον συνολικό αριθμό εντός του 4ημέρου να πλησιάζει τις 150.000, είναι άξιο αναφοράς το πως φτάνει να διοργανώνεται απρόσκοπτα ένα τέτοιο φεστιβάλ, σε μία χώρα που, πληθυσμιακά τουλάχιστον, δεν διαφέρει πολύ από την δική μας.
Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, πρόκειται για μία τεράστια έκταση χωρητικότητας 88.000 ανθρώπων, σε μία άκρως αραιοκατοικημένη περιοχή και σχετικά απομονωμένη από τις πλησιέστερες κατοικίες. Οι πύλες εισόδου και εξόδου πολυάριθμες και αρκετά απλωμένες, ώστε να αποφεύγεται κατά το δυνατόν ο συνωστισμός και η δημιουργία μεγάλων ουρών κατά την άφιξη και την αποχώρηση.
Περιμετρικά, στο εσωτερικό του χώρου, αμέτρητα περίπτερα με φαγητό και ποτό για την βέλτιστη εξυπηρέτηση των θεατών, χημικές τουαλέτες σε σχετικά κοντινές αποστάσεις, ακόμα και στον εξωτερικό δρόμο που οδηγούσε στο φεστιβάλ, διάφορα happenings από διαφημιστικές καμπάνιες κατά μήκος της έκτασης, ακόμα και μη αναμενόμενες παροχές, όπως ειδικός χώρος θηλασμού για μητέρες.
Επιπλέον, σε ό,τι αφορά το οικολογικό του αποτύπωμα, το Werchter στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ σε κοντινές μεταξύ τους αποστάσεις υπήρχαν σταθμοί ανακύκλωσης ώστε να αποδεσμεύονται τα επαναχρησιμοποιούμενα ποτηράκια στα οποία σερβίρονταν κάθε τι πόσιμο. Όσο για την μετακίνηση;
Λιγοστές θέσεις parking σε ασφαλή απόσταση από τον συναυλιακό χώρο ώστε να μην συνωστίζονται αυτοκίνητα περιμετρικά, εφικτή πρόσβαση με το ποδήλατο ακόμα και από τις κοντινότερες πόλεις του Βελγίου, δωρεάν λεωφορεία που εκτελούσαν αδιάκοπα δρομολόγια μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες από τους σιδηροδρομικούς σταθμούς του Leuven και του Aarschot.
Ένα από τα ελάχιστα προβλήματα, σύμφωνα με τους κατοίκους, στις συγκοινωνίες του Βελγίου, είναι η ένδεια βραδινών μέσων μετακίνησης. Το Rock Werchter ήταν εκεί όμως για να δώσει άλλη μία λύση. Σε συνεργασία με την SNCB, το φεστιβάλ φρόντισε για την εκτέλεση βραδινών δρομολογίων τρένων, τα οποία ξεκινούσαν ειδικά για τις μέρες του φεστιβάλ από τον σταθμό του Leuven με κατεύθυνση και ενδιάμεσες στάσεις σχεδόν όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Επιπλέον, για τους φίλους του κάμπινγκ εννοείται πως παρέχονταν η δυνατότητα κατασκήνωσης σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο δίπλα στο φεστιβάλ, με διάφορα πακέτα να καλύπτουν τις εκάστοτε ανάγκες, καθώς υπήρχε και δυνατότητα ενοικίασης έτοιμων σκηνών με στρώματα (και κρεβάτια στα VIP πακέτα), χώρος για τροχόσπιτα, καθώς και πρόσβαση σε events εντός του camping που λάμβαναν μέρος πριν αλλά και μετά τις συναυλίες.
Όσο για τη μουσική συνιστώσα; 4 Live σκηνές, μία με dj set, ατελείωτη μουσική από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τη 1 το βράδυ, ήχος αδιαμφισβήτητα ποιοτικός και απόλυτη συμμόρφωση στις ώρες εμφάνισης των καλλιτεχνών.
Ωστόσο κάθε νόμισμα έχει και την άλλη όψη του την οποία και δεν θα παραλείψουμε.
Όσο και αν μας ανακούφισε το γεγονός πως απολαύσαμε συναυλίες σε συνθήκες μη καύσωνα, ο καιρός ήταν ιδιαίτερα απρόβλεπτος και κατά διαστήματα χειμωνιάτικος. Το κρύο τις βραδινές ώρες, η αίσθηση του οποίου ήταν ακόμα εντονότερη τις στιγμές που φυσούσε, η βροχή, καθώς και η λάσπη που αυτή άφηνε πίσω της, δεν έλειπαν από το καθημερινό μας πρόγραμμα.
Παράλληλα, οι καιρικές συνθήκες δυσχέραιναν την παραμονή στο camping, του οποίου οι συνθήκες υγιεινής δεν ήταν και οι πλέον υποδειγματικές.
Επίσης, ο όγκος του κόσμου ήταν τόσο μεγάλος που οι μετακινήσεις εντός του συναυλιακού χώρου (πχ από το ένα stage στο άλλο) ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρες κατά διαστήματα, η προσέγγιση της σκηνής για τους πιο παθιασμένους οπαδούς ανέφικτη από ένα σημείο και μετά, ενώ και στα βραδινά τρένα σημειώνονταν μεγάλες καθυστερήσεις κατά την αναχώρησή τους μέχρι να επιβιβαστούν και οι τελευταίοι παρευρισκόμενοι που γυρνούσαν από το φεστιβάλ.
Επιπλέον, για τους αναποφάσιστους ήταν πρακτικά ανέφικτο να παρευρεθούν σε όλους τους καλλιτέχνες που ήταν στο πρόγραμμα, τόσο λόγω της δυσκολίας μετακίνησης από το ένα stage στο άλλο όπως προανέφερα, αλλά και λόγω του ότι πολλά σπουδαία acts λάμβαναν χώρα παράλληλα, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις (αυτά να ήταν πάντα τα προβλήματά μας στις συναυλίες).
Οι τιμές εννοείται ήταν ιδιαίτερα τσουχτερές, ενώ ο αριθμός των εισιτηρίων για τα βραδινά τρένα ήταν περιορισμένος, με αποτέλεσμα να εξαντληθούν για την 2η και 3η μέρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιστροφή χιλιάδων θεατών.
Παρά τα όποια προβλήματα του Rock Werchter, όμως, το πρόσημο ήταν κραυγαλέα θετικό, καθότι πρόκειται για μια ανεπανάληπτη συναυλιακή εμπειρία, άρτια οργανωμένη και ανυπολόγιστης μουσικής βαρύτητας.
Στεκόμαστε αρκετά στην διοργάνωση και στις συνθήκες διεξαγωγής, ώστε να αναδείξουμε το πώς η συνεργασία των τοπικών αρχών, η ύπαρξη κατάλληλων χώρων, η σωστή νοοτροπία, αλλά και τα απαραίτητα οικονομικά κεφάλαια, είναι σε θέση να παράγουν θαυματουργά, ιστορικά δρώμενα, πόλους έλξης για κάθε λογής μουσικόφιλο.
Συναυλιακά η χώρας μας δεν έχει να ζηλέψει, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, σε μέγεθος ονομάτων. Δύο από τα headlines του Werchter έρχονται φέτος στην χώρα μας, ενώ πλήθoς ονομάτων την έχουν επισκεφτεί κατά το πρόσφατο παρελθόν (PJ Harvey, Nothing But Thieves, Dropkick Murhys, Archive κ.ά.).
Λείπουν όμως από την χώρα μας, τουλάχιστον στον χώρο του σκληρού ήχου, συμπαγή 3ήμερα ή 4ήμερα όπου μουσικοί και θεατές γίνονται ένα για λίγα 24ωρα, μέσα σε αυτοφυείς κοινότητες που προκύπτουν στα camping και στις συνεχόμενες μουσικές αναζητήσεις των πολυήμερων φεστιβάλ.
Οι λόγοι διάφοροι και λίγο έως πολύ γνωστοί. Ας έχουμε ωστόσο ως φάρο το παράδειγμα μίας τέτοιας μουσικής εμπειρίας και ας εμπνευστούμε μελλοντικά ώστε η χώρα μας να συνεχίσει να παράγει ανάλογες ή/και καλύτερες μουσικές βραδιές, αντάξιες των τελευταίων ετών.
