Η προτελευταία ημέρα του Release Athens Festival είχε σηκώσει τις προσδοκίες του κοινού αφού το κλασικό heavy metal line up δεν άφηνε αμφιβολίες για μια σπουδαία εμπειρία σε όσους κατηφόρισαν στην Πλατεία Νερού. Οι γίγαντες Judas Priest επέστρεφαν στην Ελλάδα, δυο χρόνια μετά από την τελευταία τους εμφάνιση στα μέρη μας, ο Bruce Dickinson με το προσωπικό του σχήμα μετά από 22 χρόνια, οι πάντα στιβαροί Accept και οι Saturday Night Satan συγκροτούσαν μια τέλεια σύνθεση που ήταν σίγουρο πως θα ξυπνούσε νοσταλγία.
Το δύσκολο ρόλο του ανοίγματος της ημέρας ανέλαβαν οι δικοί μας Saturday Night Satan, που παρά το λιοπύρι αντίκρυσαν αρκετό κόσμο με το που ανέβηκαν στη σκηνή ενώ η προσέλευση συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς. Το συγκρότημα απέδωσε καλά παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα στον ήχο φέρνοντας εις πέρας τη δύσκολη αποστολή του, με την Κατερίνα να γεμίζει με την ωραία παρουσία της το stage. Το ολιγόλεπτο set τους ολοκληρώθηκε στις 18:15 και αφού μας ευχαρίστησαν έδωσαν τη σκυτάλη στους Accept.
Στις 18:45 η προσωρινή ησυχία διακόπηκε και οι Accept πάτησαν στο σανίδι, με όσους είχαν βρει καταφύγιο στα μπαρ και στους χώρους πίσω από τον πύργο να τρέχουν προς τη σκηνή και να ενώνονται με αυτούς που είχαν πάρει θέση από νωρίς, στους πρώτους ήχους του ‘The Reckoning’. Η προσέλευση για εκείνο το χρονικό σημείο ήταν εντυπωσιακή παρά το γεγονός ότι ο ήλιος έκαιγε τα κεφάλια μας και χτύπαγε την μπάντα κατάμουτρα. Όλα έδειχναν πως ο κόσμος θα βούλιαζε την Πλατεία…
Με το πέρας του ‘Humanoid’, το ‘Restless and Wild’ άναψε για τα καλά τα αίματα, με πολλά sing alongs. Ο Mark Tornillo το πάλευε και ο Wolf Hoffmann έπαιζε τα ρέστα του, με ‘Metal Heart’, ‘Teutonic Terror’, ‘Fast as a Shark’ και ‘Pandemic Terror’ να απογειώνουν το set.
Οι Accept προσκαλούν τον Andy Sneap των Judas Priest στη σκηνή και κλείνουν δυνατά με το ‘Balls to the Wall’, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως δεν γίνεται να μην περάσεις καλά σε συναυλία τους. Στιβαροί, με δεμένο παίξιμο, ζωντανή ιστορία της σκηνής. Τίποτα λιγότερο!
Accept Setlist:
The Reckoning
Humanoid
Restless and Wild
Straight Up Jack
Princess of the Dawn
Metal Heart
Teutonic Terror
Fast as a Shark
Pandemic
Balls to the Wall
Ώρα για Bruce Dickinson λοιπόν. Δυο χρόνια μετά από εκείνη την επεισοδιακή συναυλία με τους Iron Maiden στο ΟΑΚΑ, με τα καπνογόνα και το Greek Cunt, σκηνικό που έχει λάβει δυσθεώρητες διαστάσεις στον ιντερνετικό πόλεμο των social media. Αυτή τη φορά με το προσωπικό του σχήμα και ένα φρέσκο δίσκο στις αποσκευές του, χωρίς Roy Z, 22 ολόκληρα χρόνια μετά από εκείνη τη συναυλία στο Λυκαβηττό.
Για περίπου 80 λεπτά, ο αειθαλής frontman των Iron Maiden ήταν ευδιάθετος και έπιασε μια σεμιναριακή απόδοση υψηλότατου επιπέδου, με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο καθ’ όλη τη διάρκεια του set. Θεατρικός, με τις γνωστές εισαγωγές στα κομμάτια του δια μικροφώνου και τα εξαιρετικά τραγούδια από ‘Chemical Wedding’, ‘Accident of Birth’ και ‘Balls to Picasso’ που κοιτάνε στα μάτια τις κορυφαίες Maiden συνθέσεις, ο Bruce απέδειξε εμφατικά το γιατί το αποτύπωμά του στο χώρο της μουσικής είναι μοναδικό.
Μια πραγματικά απολαυστική εμφάνιση από τον 66χρονο τραγουδιστή, που την συνόδευσε μια αρκετά δεμένη μπάντα και μια Tanya O’Callaghan που γέμισε τη σκηνή. Highlight φυσικά, το ‘Tears of The Dragon’ που τραγουδήθηκε με μια φωνή από τον κόσμο.
Το ‘Road to Hell’ κορύφωσε τη βραδιά μετά από τα ‘Rain On The Graves’, ‘Book of Thel’, ‘The Alchemist’, ‘Darkside Of Aquarius’ και κάπου εκεί, λίγο πριν αποχωρήσει το σχήμα από το stage, ο Bruce έβγαλε μια περικεφαλαία και ξεκίνησε το ρεφρέν του ‘Alexander The Great’, με τον κόσμο να μπερδεύεται προς στιγμήν και να προσπαθεί να ακολουθήσει. Δεν γνωρίζουμε ακόμα τι σχεδιάζουν οι Iron Maiden για το ερχόμενο καλοκαίρι, βλέποντας την εξαιρετική κατάσταση του Dickinson θα θέλαμε η τωρινή περιοδεία τους να περάσει ξανά από την Αθήνα.
Setlist:
Accident Of Birth
Abduction
Laughing In The Hiding Bush
Afterglow Of Ragnarok
Tears Of The Dragon
Chemical Wedding
Resurrection Men
Rain On The Graves
Book Of Thel
The Alchemist
Darkside Of Aquarius
Road To Hell
Γύρω στις 22:25 η αναμονή έλαβε τέλος, όταν το ‘War Pigs’ των Black Sabbath που προμήνυε την είσοδο των Judas Priest, ακούστηκε από τα μεγάφωνα. Σύσσωμη η Πλατεία Νερού τραγούδησε τους στίχους, ένα ένα τα μέλη των Priest πήραν τη θέση τους στη σκηνή και οι ήχοι από το ‘Panic Attack’ σκόρπισαν ενθουσιασμό! Η παρέα του Rob Halford επέστρεφε στον ίδιο χώρο δυο χρόνια μετά και η επόμενη μιάμιση περίπου ώρα θα ήταν ένα ακόμα πάρτυ που μας σκόρπισε χαμόγελα.
Συνέχεια με ‘You’ve Got Another Thing Comin’ και ‘Rapid Fire’, λίγο πριν ο κόσμος χάσει τα μυαλά του στο ‘Breaking The Law’. Η συναυλία αρχίζει να παίρνει τα πάνω της, συνέχεια με ‘Riding on the Wind’, ‘Devil’s Child’, ‘Sinner’ και ‘Crown of Horns’ από τον πρόσφατο δίσκο τους και καπάκι υψωμένες γροθιές στο αγαπημένο ‘Turbo Lover’, μέχρι ο Rob Halford να κατεβάσει τους ρυθμούς, να μας ευχαριστήσει ξανά για την παρουσία μας και να κάνει μια μικρή αναδρομή στα 50 χρόνια δισκογραφίας τους μέχρι να φτάσει στο νέο τους δίσκο, προλογίζοντας το ‘Invincible Shield’. Αφού ολοκληρωθεί το ‘Victim of Changes’, ο Metal God παίζει α λα Freddie Mercury με τον κόσμο που ανταποκρίνεται θερμά στις φωνητικές ασκήσεις του και ακολουθεί η διασκευή των Fleetwood Mac, ‘The Green Manalishi (With the Two Prong Crown)’.
Και κάπου εκεί έπεται το γνωστό τελετουργικό με τον Scott Travis να μας ρωτάει τι θα θέλαμε να ακούσουμε και το κοινό να απαιτεί ‘Painkiller’. Η βραδιά κορυφώνεται, μικρά pits στήνονται παντού, ο Halford το παλεύει όσο μπορεί σε ένα τόσο απαιτητικό τραγούδι και στο τέλος του δεν μας έχει μείνει ανάσα! Η μπάντα αποχωρεί προσωρινά, το ηχογραφημένο ‘The Hellion’ οδηγεί στο ‘Electric Eye’, ο πανικός συνεχίζεται και στο ‘Hell Bent for Leather’ με τoν Halford να μαρσάρει πάνω στη Harley και η βραδιά κλείνει με το ‘Living After Midnight’ που τραγουδιέται με μια φωνή!
Τι να πούμε για τους Judas Priest; 50 ολόκληρα χρόνια διδάσκουν heavy metal, με τον Rob Halford στα 72 του και μέσα στον καύσωνα, με όλα αυτά που φόραγε, να παλεύει και να δίνει την ψυχή του. Σύμφωνοι, δεν μπορεί να πιάσει όλες τις νότες και το επαναλαμβανόμενο echo στη φωνή του δεν είναι ό,τι καλύτερο, κατά τη διάρκεια του set είναι φανερό πώς κουράζεται και χάνει πολλές από τις τσιρίδες του, αλλά το γράφω ξανά: Είναι 72, είναι ακόμα εκεί έξω, οπότε το να κάνουμε συγκρίσεις δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Μας φτάνουν τα χαμόγελα που ζωγραφίστηκαν φαρδιά πλατιά στα πρόσωπα μικρών και μεγάλων στην Πλατεία Νερού. Πόσο ακόμα θα έχουμε τη χαρά να τους απολαμβάνουμε; Όσο για τους υπόλοιπους, ο μακροβιότερος ντράμερ στην ιστορία των Priest έδωσε για ακόμα μια φορά τα ρέστα του, ο Ian Hill οδήγησε με μαεστρία τα ρυθμικά μέρη, ο Andy Sneap έπιασε τα γνωστά του στάνταρ και ο Richie Faulkner μας έχει κερδίσει μια και καλή με τη συνολική του παρουσία. Ευχαριστούμε Judas Priest!
Συνολικά, ήταν μια υπέροχη ημέρα στο Release Athens Festival. Ίσως το πιο τίμιο line up μέταλ ημέρας στο φεστιβάλ και ο συνδυασμός ονομάτων και τιμής εισιτηρίου ήταν σίγουρο πως θα έφερνε πολύ κόσμο στην Πλατεία Νερού, κάτι που φάνηκε από νωρίς το απόγευμα. Τα εισιτήρια άγγιξαν επίπεδα Slipknot του 2022, ίσως να κόπηκαν τελικά και παραπάνω, με το χώρο να είναι κατάμεστος μέχρι… τις τουαλέτες από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Όσες φορές και να τους έχουμε δει μεμονωμένα, το γεγονός ότι αυτοί οι τρεις γίγαντες έπαιξαν την ίδια ημέρα ήταν άχαστος συνδυασμός και η εικόνα ενός κατάμεστου χώρου μας χαροποιεί ιδιαίτερα! Την Κυριακή γράφτηκε ιστορία!
Judas Priest setlist:
Panic Attack
You’ve Got Another Thing Comin’
Rapid Fire
Breaking the Law
Riding on the Wind
Devil’s Child
Sinner
Crown of Horns
Turbo Lover
Invincible Shield
Victim of Changes
The Green Manalishi (With the Two Prong Crown)
Painkiller
Encore:
Electric Eye
Hell Bent for Leather
Living After Midnight
Judas Priest, Bruce Dickinson, Accept, Saturday Night Satan στο Release: Photostory
