Η συναυλία του Bruce Springsteen στην Ανατολική Γερμανία μπροστά σε 300.000 κόσμο
Το καλοκαίρι του 1988 ένα τείχος χώριζε ακόμα την πόλη του Βερολίνου. Οι πρώτες ρωγμές είχαν αρχίσει βέβαια να εμφανίζονται, ο κόσμος προετοιμαζόταν σιγά-σιγά για την πτώση, αλλά για την ώρα, αυτό έστεκε εκεί.
Η επιρροή της Δύσης βέβαια είχε φτάσει δειλά στο Ανατολικό Βερολίνο, σε μια προσπάθεια της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας να κατευνάσει το πλήθος των Γερμανών που πρόσμεναν την αλλαγή και το αποκορύφωμα της προσπάθειας αυτής ήταν η άφιξη ενός εκ των μεγαλύτερων εκπροσώπων της Δύσης εκείνη την εποχή, τον Bruce Springsteen.
Το Αφεντικό πραγματοποίησε μια σπουδαία συναυλία στις 19 Ιουλίου του 1988 στα βάθη της Ανατολικής Γερμανίας, ένα σόου που είδαν, άκουσαν και ένιωσαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Ένα event που έχει χαρακτηριστεί και ως το τελειωτικό χτύπημα στο καθεστώς του Κομμουνισμού, ένα μόλις χρόνο πριν πέσει το τείχος.
Ο Bruce Springsteen δεν ήταν ο πρώτος σπουδαίος που έπαιξε εκεί. Μεγάλα ονόματα όπως ο Dylan, o Bowie (στην περίφημη συναυλία που παίχτηκε ελάχιστα μέτρα από το τείχος και ακούστηκε από δυο πόλεις ταυτόχρονα) και ο Cocker βρέθηκαν στο Βερολίνο, περισσότερο σαν απόδειξη πως δεν μπορείς να κρατάς τον έξω κόσμο μακριά για πάντα, παρά οτιδήποτε άλλο, αυτές οι συναυλίες όμως έμοιαζαν περισσότερο με κλεφτές ματιές. Η συναυλία του Bruce Springsteen μοιάζει να ήρθε την κατάλληλη στιγμή, ώστε να κάνει τον κόσμο να πιστέψει πως η αλλαγή είναι κάτι παραπάνω από μια ουτοπία.
Δεν υπήρχε άνθρωπος στην Ανατολική Γερμανία που να μην μιλούσε για την συναυλία αυτή. Λέγεται πως περίπου 300.000 άτομα βρέθηκαν στην μεγάλη πίστα ποδηλασίας της περιοχής Weissensee και όσοι δεν ήταν εκεί, παρακολουθούσαν τις μεταδόσεις από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Τα επίσημα εισιτήρια ήταν λίγο πάνω από 160.000, αλλά ο κόσμος που βρέθηκε εκεί ήταν σχεδόν διπλάσιος!
Ο κόσμος ήταν εκεί λοιπόν. Ο καλλιτέχνης; Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, ο Springsteen έκανε αυτό που θα περίμενε ο οποιοσδήποτε. Έδωσε μία συναυλία που δεν θα ξεχνούσε κανείς.
Η ένταση που υπήρξε μεταξύ των αρχών και του Jon Landau (μάνατζερ του Bruce Springsteen) όταν ενημερώθηκε ο δεύτερος πως η συναυλία διαφημίστηκε ως φιλανθρωπική εκδήλωση για την Νικαράγουα (η ιδέα δεν του άρεσε), οδήγησε σε οριακές καταστάσεις την πραγματοποίηση του event, αλλά τίποτα δεν θα σταματούσε πραγματικά τον Springsteen από το να ανέβει στην σκηνή.
Και αφού ανέβηκε, έμεινε εκεί για 4 ώρες. Οι ζωντανές εμφανίσεις της E Street Band είχαν γίνει θρυλικές εδώ και καιρό, αλλά το ιστορικό πλαίσιο προσδίδει μία ακόμα μεγαλύτερη σημαντικότητα. Για πολλούς στο κοινό, δεν ήταν απλώς μία ακόμα συναυλία. Οι νέοι που ζούσαν στο Ανατολικό Βερολίνο δεν είχαν συνηθίσει να βλέπουν τέτοια ονόματα μπροστά τους. Η αλήθεια είναι πως δεν είχαν συνηθίσει ούτε καν να τα ακούνε στο ράδιο.
Το σόου θα ήταν αρκετό. Η μουσική του Bruce Springsteen, οι στίχοι του, η ενέργεια της E Street Band, όλο αυτό θα αρκούσε για να στείλει το κοινό σπίτι του με μια αίσθηση ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ο Bruce όμως δεν έμεινε εκεί.
Κάποια στιγμή, έβγαλε ένα χαρτί, όπου είχε γράψει μερικές λέξεις, στάθηκε μπροστά στο μικρόφωνο και μιλώντας σπαστά, αλλά κατανοητά Γερμανικά απευθύνθηκε στο κοινό:
Δεν είμαι εδώ για καμία κυβέρνηση. Ήρθα να παίξω rock’n’roll για εσάς, με την ελπίδα ότι μία ημέρα, όλα τα εμπόδια θα γκρεμιστούν!
Αμέσως μετά, ξεκίνησαν οι πρώτες νότες του ‘Chimes of Freedom’, του Bob Dylan. Χωρίς να μιλήσει άμεσα για τείχη, βρήκε έναν τρόπο να πει κάτι που μοιάζει αυτονόητο, αλλά είναι τόσο δύσκολο να ειπωθεί μερικές φορές.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως μία συναυλία, ακόμα και τέτοιου μεγέθους υπήρξε η βασική αφορμή για την πτώση του τείχους. Ήταν όμως μία ακόμα απόδειξη, πως το αναπόφευκτο είναι πλέον κοντά.
Ο Andrea Dubois, ο οποίος τότε ήταν 27 ετών, μιλώντας στον Eric Kirschbaum, συγγραφέα του ‘Rocking the Wall’ δήλωσε:
Υπήρχε αυτή η υπόκωφη αίσθηση στο κοινό εκείνη την βραδιά, πως ο κόσμος δεν ήθελε να ζει πια πίσω από ένα τείχος. Όσοι ήταν μεταξύ 20 και 30, συνειδητοποιούσαν σιγά-σιγά πως η ζωή στην Ανατολική Γερμανία δεν γινόταν πλέον να είναι όπως παλιά. Κάτι έπρεπε να αλλάξει. Και όταν ήρθε ο Springsteen, η συναυλία του κούμπωσε πάνω σε όλα αυτά.
Όσο για τον ίδιο τον Bruce Springsteen, που σύμφωνα με τον Landau κατέβηκε από τη σκηνή με βουρκωμένα μάτια; Ας αφήσουμε τα λόγια του να μας πουν:
Μια στο τόσο, παίζεις σε ένα μέρος, κάνεις ένα σόου που καταλήγει να μένει μέσα σου, να ζει μαζί σου για όλη σου τη ζωή. Αυτό της Ανατολικής Γερμανίας το 1988 είναι σίγουρα ένα από αυτά.
Bruce Springsteen (19/07/1988) Setlist:
Badlands
Out in the Street
Boom Boom (John Lee Hooker cover)
Adam Raised a Cain
All That Heaven Will Allow
The River
Cover Me
Brilliant Disguise
The Promised Land
Spare Parts
Warn (The Temptations cover)
Born in the U.S.A.
Chimes of Freedom (Bob Dylan cover)
Paradise by the “C”
She’s the One
You Can Look (But You Better Not Touch)
I’m a Coward (Gino Washington cover)
I’m on Fire
Downbound Train
Because the Night (Patti Smith Group cover)
Dancing in the Dark
Light of Day
Encore:
Born to Run
Hungry Heart
Glory Days
Can’t Help Falling in Love (Elvis Presley cover)
Bobby Jean
Encore 2:
Cadillac Ranch
Tenth Avenue Freeze-Out
Sweet Soul Music (Arthur Conley cover)
Twist and Shout
